…wat is daar bijzonder aan?
Ontwerpen met aandacht, is dat niet vanzelfsprekend voor iedereen die zich met vormgeving bezighoudt? Je zou het zeggen, maar waar gaat de aandacht naar uit?
Naar de gaafheid van de vorm, de strakke lijnen, de sprekende plastiek, de minimale of juist overweldigende indruk?
Of ligt de nadruk meer op de sterkte, de beschutting en bescherming, tegen de elementen of de gevaren uit de omgeving. Of zoeken ontwerpers naar contact met de omgeving, het opgaan in de natuur, het passen op de plek, het fenomenale uitzicht.
Het zijn allemaal goede punten van aandacht in de architectuur.
Van groot naar klein, overal is aandacht voor de gebruiker
En dat zet TERRENA graag door tot in detail, tot het punt waar je als gebruiker het gebouw of voorwerp aanraakt. Dat moet praktisch en prettig zijn. Een leuning of deurgreep moet ruimte geven om vast te pakken en goed in de hand liggen. Een stoel moet de juiste hoogte en zithoek hebben, rechtop aan tafel, wat luier om te lezen, zacht en groot om je echt in terug te trekken. En op alle zitplaatsen moet je ook je benen kwijt kunnen. De vorm volgt de functie. En de vorm volgt daarin ook de mens, in al zijn verscheidenheden. In al zijn zintuigen.
In al de ontwerpen van TERRENA is aandacht voor de beleving van de mens zichtbaar en voelbaar. Daar kan ik een uitgebreide overdenking aan wijden, maar beelden spreken voor zich.
Aandacht voor sterkte, beschutting, licht (van de dag en van de mens), lucht, akoestiek, sfeer.
Licht is onontbeerlijk in elke ruimte, maar hoe het binnenkomt is te sturen…
Een orgel is een klassiek instrument, maar kan ook in vrijere opstelling prachtig klinken..
Een trap, ja een trap, dat is zo’n mooi ruimtelijk element. je beweegt in 3 dimensies door de ruimte.
En onderweg voel je de aandacht: goed te belopen, prettige en bereikbare leuningen, ruimte voor passanten, ruim zicht.
Een leuning of deurgreep moet fijn vast te pakken zijn; veelal zijn deurgrepen in de gebouwen van TERRENA een strak L-model, maar bij de renovatie van de kerk aan de Archmedesweg in Amsterdam vond ik een klassieker uitvoering gepaster.
Stoelen, tafels, zicht, licht; met zorg gekozen of zelf ontworpen.
Martin Eijkelenboom, architect
